Από φεις μπουκ

Eulie Kougia: 15 Φεβρουαρίου στις 9:54 μ.μ. Reply

Να ‘το πάλι
Είναι κι εδώ
Κάτι που μου έχεις χαρίσει
Να ‘μαι πάλι εμπρός
Σε ό,τι δόθηκε να σε θυμίζει
Σε ανακαλώ μετά φόβου
Τίποτα δεν έχω λησμονήσει
Παρά μόνο το δώρο της λήθης
Αίφνης
Το έδαφος μ’ αφήνει
Πού είναι ο γνώριμος πόνος
Η βαρύτητα δεν υφίσταται
Πάει ο έρωτας
Μ’ ελευθέρωσε
Στην αγάπη ......................................

http://aeglie.blogspot.com/2007/11/blog-post_12.html
________________________
Γιούλη Κουγιά, "εσένα αγαπώ"