Μαρία Πισιώτη

Gianna Tsantila 08 Ιανουαρίου στις 6:05 μ.μ. Απάντηση

Μύρισε Άνοιξη, μα εσύ την πυρπολείς
με τη σιωπή σου.
Κρύβεις τα τιμαλφή και υποχωρείς
στην Κενταύρια ζώνη
να δέσεις τ’ όνειρο με την ονείρωξη,
το στίχο με τον τοίχο
συναίσθημα άλογο με το παράλογο της λογικής,
- συνδυασμός καθόλα σουρεαλιστικός –
Μεγαλοπρεπής ή ρακένδυτος
μετράς στον καθρέφτη ανάσες που ξέχασες
ή μήπως… φοβήθηκες να πάρεις;
Μύρισε Άνοιξη, κι εσύ εμμένεις
στον ψίθυρο «δεν υπάρχεις, δεν υπάρχω, δεν υπάρχουμε».
Ίσως να μην υπήρξαμε ποτέ… ίσως…
ταλαντεύσεις χορδών νάμαστε.
Η ηδονή συγγενεύει με την οδύνη
ο τοίχος με τον στίχο
τ’ όνειρο με την ονείρωξη
το άλογο με το παράλογο
Κι εσύ, μωρό μου, πόσο μοιάζεις του Χειμώνα!

Ταλαντεύσεις* - Της Μαρία Πισιώτη
από την ποιητική συλλογή "Ηδύλη-ακά τποία;"
εκδόσεις "Πανεπιστημίου Μακεδονίας"