Μες των ματιών σου
του θεάτρου την σκηνή
οι ανάσες μου δακρύζουν
γιατί τα λόγια στο έργο σου
εμένα αφορίζουν.
Θα ξημερώσει μια νυχτιά
στο έργο όταν θα παίζω
τ΄ άγγιγμα να χειροκροτάς
όταν το ερμηνεύω.
Μες της ψυχής μου
του θεάτρου την σκηνή
τα δάκρυα σου κλαίνε
στο έργο που έγραψα εγώ
όταν σε ερμηνεύω.
Θα ξημερώσει μάτια μου
μα θα ΄ναι αργά για σένα
γιατί πρωταγωνίστρια
θα ‘μαι μόνο για μένα.
Χειροκρότημα - της Μαργαρίτας Βατίστα
Αρκεί που έσμιξαν τα χνάρια μας...
-
Αγαπημένε μου, Ρίτσο,
δε σε ξέχασα.
Εσύ που πλανάσαι στη γύρα... ξέρεις περισσότερα....
Αυτές οι πέτρες δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό και μια άλλη γυναίκ...
Πριν από 12 χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου