Από φεις μπουκ

Τάκης Τσαντήλας, αθέατο πάθος

Προς τα μέλη του "Ν΄αλλάξει η νύχτα φορεσιά, τ΄απρόσμενο φεγγάρι να καλωσορίσει"

Konstantinos Giannopoulos: 17 Φεβρουαρίου στις 5:50 μ.μ. Reply

αθέατο πάθος

Τόσο μονάχα
Όσο μια ανάσα εκπνέει
κι αλώνει το σώμα

Όσο οι ιλαρές ηλιαχτίδες
αναδίδουν το φως
εκεί που αγρικά το απρόσμενο
για να σπείρει ευωδιές
στο αθέατο πάθος
που πλανάται στο άπειρο

Όσο το θρόισμα του ανέμου
διαχέεται άφθαρτο
στο γυμνό σου κορμί
για να στάξει ο ουρανός
το αμόλευτο δάκρυ του

Όσο έν' ασφοδίλι ανθίζει
στις φλέβες μας


Τάκης Τσαντήλας

μήνυμα
Το ξέρω πως η επιλογή ενός ποιήματος μπορεί να είναι αδικία για τα άλλα...
Θα έρθει όμως η μέρα που όλα τα ποιήματα του κόσμου θα βρουν τον προορισμός τους!
Κ.Γ.