ΑΝΑΜΝΗΣΗ από Μανώλη Κατσούλη
Κάποτε\
θα αφήσουμε μακρυά \
αυτές τις χρωματιστές πέτρες\
τους κόκκινους ορίζοντες\
και τις αγριεμένες θάλασσες\
αλλά εκεί που θα πάμε\
ας έχουμε κερδίσει\
την ανάμνηση\
μιας υπέροχης διαδρομής.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
Καλοκαίρι 1999
θα αφήσουμε μακρυά \
αυτές τις χρωματιστές πέτρες\
τους κόκκινους ορίζοντες\
και τις αγριεμένες θάλασσες\
αλλά εκεί που θα πάμε\
ας έχουμε κερδίσει\
την ανάμνηση\
μιας υπέροχης διαδρομής.
ΜΑΝΩΛΗΣ ΚΑΤΣΟΥΛΗΣ
Καλοκαίρι 1999
1 σχόλιο:
ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Σαν ρόδισαν τα σύννεφα
Και φλόγισε ο ουρανός
Αντί για σένα έφτασε
Μια κόρη των θεών
Που ΄χε κορώνα στα μαλλιά
Ασημοχρυσαφένια.
Κι ανέβλυσε αρώματα
Και χρώματα μαβιά
Και πάθος εξεσήκωσε
Στη θάλασσα και μένα.
Και μου ΄πε
Πως η ακρογιαλιά
Θα ΄ναι από ΄δω και μπρος
Νόστος ασήκωτος, βαρύς,
Μαχαίρι καρδιακό
Του θρήνου το κελάρυσμα
Του πόνου η σειρήνα.
Και οι φωτιές αχτίδες της
Πουν της ματιάς σου φως
Διπλοσκιές ποτέ ξανά
Δε θα φτιαχναν σε ακρογιαλιές
Γέλια, αγάπες, έρωτα
Παιχνίδια κάτω απ’ τα νερά
Πύργους, φωτιές στις αμμουδιές
Και πετριές στα αφρόνερα
Μόνο μέσα στα όνειρα
Θα τα ΄βλεπα ξανά
Κι ακόμα στα φαντάσματα
Στου νου μου τα χαμένα.
Δημοσίευση σχολίου