Στην άκρη της σαΐτας
που ύφαινες το όνειρο,
κρέμασα την ευτυχία.
Το στημόνι γερό,
το υφάδι πολύχρωμο,
και η σαΐτα ακούραστη,
στον αργαλειό πηγαινοέφερνε
τους πόθους μου,
πλέκοντας προσδοκίες,
κεντώντας παραδείσους.
Στην άκρη της σαΐτας σου,
το όνειρο έσμιξε με την αλήθεια.
Η φαντασία την πραγματικότητα
συντρόφεψε καλόπιστα
και η λογική στο αίσθημα
έκαμε παρέα.
Το χρώμα με τον ήχο
αρμονικά αδελφώθηκαν
και σύνθεσαν τον έρωτα.
Στην άκρη της σαΐτας σου
το μυστικό μας φόρτωσα,
αέναα να πηγαινοέρχεται
κεντώντας την αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου